2006 yılının yazında Japonya'da kalırken, en çok sevdiğim yiyeceklerden biri şumai'dı. Lokma şeklinde, içinde etli bir harç olan, buharda pişirilmiş hamurlu bir mezeydi. Ne yazık ki oradaki çoğu şumai domuz etiyle yapılıyordu. Kaldığım yurdu işleten karı-koca, domuz eti yemediğimi bildikleri için, menüde şumai olan günlerde benim için özel karidesli şumai yapıyorlardı. Bayılarak yiyordum.
O sene Amerika'ya döndüğümde çeşitli Japon dükkanlarını gezip dondurulmuş şumai satan birini buldum. Dünyalar benim oldu. Şumaiları buharda ısıtarak üçer beşer yiyordum.. ta ki bir gün içindekileri okuyana kadar. İçlerinde domuz yağı vardı! Geri kalanını arkadaşıma vermekten başka çarem kalmamıştı. Şumai konusu da orada bitmişti.
Bugün iş çıkışı sık gittiğim bir Japon restoranındaki menüde "karides dumpling" ilgimi çekti. Normal, iki-üç ısırmalık dumpling olduğunu düşündüm ve garsona defalarca "Bunda domuz var mı? Eminsiniz, değil mi?" diye sorarak iyice ikna olduktan sonra ısmarladım. Ismarladığım şeyi getirdiler. Şumai'dı!
